کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۵۳

من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی

عشق آمد و داد از توام بر نایی

پیرانه سر ار چه نیست جز رسوایی

الحق خوشم آید این کهن پیرایی