کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۳۹

یک ذره ز آزار دلم کم نکنی

در حق من انعام جز از غم نکنی

وین نیز هم از لطف تو دارم، ور نی

چتوانم کرد ار این قدرهم نکنی؟