کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۳۸

هر دم زدنی بجور آهنگ کنی

تا چون دهن خویش دلم تنگ کنی

تو سنگ زنی بر سر و من شکر کنم

من بوسه زنم بر لب و تو جنگ کنی