کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۳۴

ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی

حال دل من تو بهتر از من دانی

خود نیست ز تو امید رحمت ورنی

حال شب من چو روز روشن دانی