کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۱۷

آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی

زلف تو ببرد آن چنان مستحلی

با آن همه آوازۀ دلداری او

زلف تو هم آزموده بهتر بدلی