کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۱۲

چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی

یا ممدوحی که باشدم ناموسی

من نیز برای دفع هر افسوسی

اندر خور وقت می کنم سالوسی