کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۸۱۱

درجنگ ترا بیازمودیم بسی

همچون سپهرخودی فگنده ...سی

شمشیر توعورتست پنداری،ازآن

هرگز نکنی برهنه درروی کسی