کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۹۹

گر باز آیی دلم بمن باز آری

هوشم بدل و روان بتن باز آری

جانی که ز تن برفت اگر رای کنی

ازنیمه رهش بیک سخن بازآری