کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۸۲

ای دل بشبی که با غمش بنشستی

از ناله خروشی بجهان دربستی

خامش چو پیاله با دل پر خون باش

تا چند چو چنگ نالۀ سردستی؟