کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۷۲

ز آمد شدن تو گرچه باشم در وای

تا ظن نبری کز تو بگردانم رای

چندانکه روی و آیی ای شهر آرای

همچون نفست در دل من باشد جای