کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۳۰

در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو

چون می نتوان نهاد لب بر لب تو

من نیز شوم جان خود آرم بر لب

گیرم که نهاده ام لب اندر لب تو