کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۷۲۹

هرچند که رفت آبرویم با تو

جز دوستی و مهر نجویم با تو

بردی دلم ای ماه و بصد دل سختی

بس مختصر آیدم که گویم با تو