کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۹۶

دانی که چه مدّتست ای دلبر من

تا بی سببی برفته یی از بر من

خود کس نفرستی و نبینی آخر

تا بی توچها می گذرد بر سر من