کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۸۷

ای کار دل از غمت روان پروردن

درد تو بناز در نهان پروردن

شرطست بوعدۀ تو جان پروردن

زیرا که بیاد جان توان پروردن