کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۰

نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان

باریک کنی همه تن خود چو میان

وز شادی و عیش در کنار دگران

چندان باشی که در نگنجی بجهان