کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۳۸

روزی که چو اشک در کنارت بینم

چون اشک دوان و پی قرارت بینم

گر خود یکبار و گر هزارت بینم

چون عمر همیشه برگذارت بینم