کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۳۷

می باز خورم و لیک مستی نکنم

الا بقدح دراز دستی نکنم

دانی غرضم زمی پرستی چه بود؟

تا همچو تو خویشتن پرستی نکنم