کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۲۳

گفتی که بمه نگه کن انگار منم

روی توام آرزوست، مه را چکنم؟

مه چون تو کجا بود که در هر ماهی

یک شب چو رخت باشد و باقی چو تنم؟