کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۱۳

بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم

با اشک برخ فرو دود بی خود چشم

بردیده نهم ز عشق چشمت نرگس

دارند عزیز بهر چشمی صد چشم