کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۰۰

بر من که ازین پس غم عالم نخورم

شادیّ و غمش تا بتوانم نخورم

گر تاج نهد بر سر من دم نخورم

ور نیز کلاهم ببرد غم نخورم