کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۶۹

گر در همه عمر روزی از روی کرم

گویی که چگونه بی تو با این همه غم

دانم نشود هیچ ز خوبی تو کم

کآخر نه برفت مردمی از عالم