کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۴۲

دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ

پیوسته کنم شاد دل خویش از مرگ

گویی که بکام دل ببینم خود را

گر خود همه یک روز بود پیش از مرگ