کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۳۷

در شوق تو از شرح و بیان من و کلک

یکباره سپید شد زبان من و کلک

با این همه زانکه گه گهی خاموشست

تیغست همه ساله میان من و کلک