کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۳۰

با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع

مقش همه کس فرا پذیریم چو شمع

عشّاق قلندریم و شرطست که ما

آن دم که نسوزیم بمیریم چو شمع