کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۲۵

گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش

بی باده و گل مدار پیرامن خویش

پیرانه سرا روند به بین کو یک دم

می نگسلد از دامن گل دامن خویش