کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۷

ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش

با بندۀ خود در آی گه گاهی خوش

گفتی که دلت خوشست، آری شک نیست

عشق تو و آنگه دل و آنگاهی خوش