کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۱۰

گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش

و آنگه زبر خویش بدور افگنمش

ور دیده بجز تو درست در کس نگرد

یا پرکنمش زخون و یا برکنمش