کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۹

این آتش غم که بر جگر می کشمش

بگداخت مر از بس که بر می کشمش

ماننده شمعم که مرا آتش عشق

در پای آورد و من بسر می کشمش