کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۸

نرگس که مرا در نظر آمد چشمش

وز هرچه خوشست خوشتر آمد چشمش

در خوبی اگر چه بر سر آمد چشمش

با چشم توهم برو درآمد چشمش