کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۲

بلبل که نبود در چمن پر وازش

بی برگی شاخ کرده بد بی سازش

چون داد شکوفه سیم مطرب بازش

بنگر که بچرخ می رسد آوازش