کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۲

خرم رخ تو دژم مبادا هرگز

شادان دل تو بغم مبادا هرگز

در عشق تو گر تنم شد از مویی کم

مویی زسر تو کم مباداهرگز