کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۸۱

من تختة نام و ننگ بستردم باز

در راه طرب پای بیفشردم باز

آن سرکه بسالوس برآوردم دی

امروز بجام می فرو بردم باز