کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۸

در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز

چون گل بکفم چند درست آید باز

در پای تو چون شکوفه گر نفشانم

چون نرگسم آن زر همه در چشم گداز