کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۷۵

گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر

ور نیست بنفشه، تیره فامی کم گیر

آنجا که رخ تو باشد ار گل نبود

از بزم طرب شکسته جامی کم گیر