کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۶۷

زین گونه که شد خوار و فرو مایه هنر

وز جهل پس افتاد بصد پایه هنر

یارب تو بفریاد رس آن مسکین را

کش خانه سپاهان بود و مایه هنر