کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۵۹

آمد گل و آورد به پیراهن زر

بنشست به باغ و کرد خرمن زر

یعنی که به شادی نتوان بُرد بسر

یک روزه حیات جز به یک دامن زر