کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۵۰

رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر

زان سوی عدم شنیدم آوازۀ صبر

تا چند مرا حواله بر صبر کنی؟

پیداست که چند باشد اندازۀ صبر