کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۲۲

گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید

تا ظن نبری که آن بعمدا ببرید

می گوید به هر دم خرد انگشت گزان

هندو بنگر چگونه دریا ببرید