کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۱۵

شمعم که سرم آفت تن می آید

از پیرهنم بوی کفن می آید

از اشک هر آنچه گرد من می آید

بر من همه هم ز خویشتن می آید