کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۱۱

هر سال که غنچه را قبا تنگ آید

سرمایه اش آن عارض گل رنگ آید

هم رنگ رخ تو دست گیری کندش

هر گاه که پای لاله در سنگ آید