کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۴

باغ از گل و لاله ار چه می آراید

بی روی تو دل دمی کجا آساید

کز خیمۀ لاله دود بر می خیزد

وز گنبد گل آب فرو می اید