کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۱

شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید

مثل تو نه چشم دید و نه گوش شنید

گر سایۀ تیغ تو فتد بر دریا

در حلق صدف لعل شود مروارید