کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۴۰۰

چون از دلم حکایتی ساز نهد

یا از غم تو شکایت آغاز نهد

چون نای ز سینه بر آواز نهد

هم عشق تود ستم بدهن باز نهد