کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۶

خاک طبرستان ز طرب دلکش بود

خاراش همه سبزۀ دیباوش بود

هر کس که نبود پوشش ار زقصب

از ابر همیشه بر سر او رش بود