کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۵

جایی که فراق آن دلفروز بود

سنگین بود آن دل که نه پر سوز بود

ای دیده گرت اشک نماندست رواست

خون جگر از بهر چنین روز بود