کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۸

ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود

مگذار که او از تو بود ناخشنود

زیرا که بدین سان که تویی، دیرازود

روزی گذرت بر در او خواهد بود