کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۱

در کار جهان کسی که اندیشه کند

از هر‌ دو‌ جهان بی‌خردی پیشه کند

از شیشه فرو ریزد میِ دیوانه

تا عقل مرا چو دیو در شیشه کند