کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۷

هر کو سر و زر بیار تسلیم کند

خود را ز غم فراق بی بیم کند

با دلبر خویش روی در روی آرد

چون آینه هر که پشت بر سیم کند