کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۵

وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند

ساز طرب از نوای بلبل شکند

بر گل شکنند عاقلان توبت خویش

ابله باشد که توبه بر گل شکند