کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۴

وقتست که بلبل بگل آواز کند

این لابه در افزاید و آن ناز کند

بلبل بسخن مضاحک آغاز کند

تا گل بشکر خنده دهن باز کند